. . . !به انگشتانم که مینگرم به یادت می افتم ، چون عزیزانم انگشت شمارند
آرزو کن با من
که اگر خواست زمستان برود
گرمی ِ دست ِ تو اما باشد
“ما” ی ما ” من” نشود
. . .سایه ات از سر ِ تنهایی ِ من کم نشود
آرامـــش یعنــــی :
هـر وقت قهـــر کــــردی
مطمئـن بـــاشـی کـــه تـــا آشتـــی کنـــی هیـــچ کسی جـات رو نمی گیــره
من عاشق آن بوسه ی هول هولکی ام
که دیرت شده اما نمی توانی
.....ازخیرش بگذری